Ekonomiczną i trwałą alternatywą dla drewna czy też sklejki z pewnością są płyty pilśniowe, takie jak na przykład płyta HDF. Płyta HDF (to skrót od angielskiej nazwy high-density fiberboard) to płyta kompozytowa, która używana jest powszechnie w stolarstwie na przykład do produkcji szafek, paneli ściennych, półek i mebli. Taką płytę można okleić fornirami lub laminatami z jednej lub obu stron, albo całkowicie można wykończyć ją farbą.
Płyta HDF jest produktem pochodzącym z drewna, który jest wytwarzany w procesie prasowania na gorąco włókien drzewnych, pozyskiwanych z wszelkich odpadów w postaci wiórów lub pulpy drzewnej. Następnie uzyskane wióry wiąże się w płytę traktując je bardzo wysokim ciśnieniem przy użyciu żywic syntetycznych i spoiw, które łączą wióry w płytę.
Podobnie jak MDF, HDF również nie posiada ziaren w przekroju. Jest to przecież materiał kompozytowy o jednolitej gęstości. Na szczęście jest jednak bardziej zwarta niż płyta MDF i jest odpowiednio cieńszym i gęstszym materiałem. Płyta HDF ma dużą gęstość (jak wskazuje na to zresztą jej pełna nazwa), co sprawia, że jest bardzo cienka. Z tego powodu jednak materiał ten nie nadaje się do wykonywania rowków czy listew.
Płyta HDF jest produkowana z odpadów, takich jak trociny czy włókna drzewne, dlatego bez przeszkód można uznać ją za eko i przyjazną dla środowiska. Przy czym ostrożnie, bo należy jednak uważać na emisję toksycznych gazów ze względu na formaldehyd stosowany w materiale wiążącym użytym w płycie.
Płyta HDF ma jeszcze jedną ważną zaletę – nie kurczy się ani nie rozszerza pod wpływem ciepła, dlatego jest stabilna wymiarowo. Może być też wykończona fornirem, laminatem lub po prostu farbą. Materiał ten pęcznieje pod wpływem wody i powinien być wykańczany poprzez całkowite pokrycie wszystkich odsłoniętych powierzchni.
Płyta HDF jest znacznie bardziej ekonomiczna niż na przykład sklejka lub lite drewno, ale jest niestety droższa niż płyta MDF. Płyta HDF jest preferowanym podłożem dla laminowanych podłóg drewnianych, ponieważ jest twarda i mocna. Wszystkie powierzchnie płyty HDF powinny być dobrze wykończone, a rdzeń nigdy nie powinien być pozostawiony odsłonięty, ponieważ nawet niewielka wilgoć, która się do niego dostanie, spowoduje jego pęcznienie, przez co deski podłogowe mogą wyskoczyć z wyrównania. Z tego właśnie powodu drewnianych podłóg laminowanych nigdy nie należy mopować zbyt dużą ilością wody, a czyścić jedynie wilgotną szmatką.
Kategoria: informacje, dom